In Deurne werd de kloof tussen het ambtelijke deel van LTO Nederland en de boeren – al dan niet behorend tot hun achterban – pijnlijk duidelijk. Terwijl de boeren geen vertrouwen hebben in een goede afloop aangaande het Landbouwakkoord, stelt de ‘boerenbelangenbehartiger’ dat ze toch zullen blijven zitten: “Als je wegloopt, heb je ook niks meer te zeggen en ben je de regie kwijt” en benoemd LTO dat: “Er nu eenmaal een politieke realiteit is”.
De boeren van Nederland weten echter waar de gesprekken daadwerkelijk toe gaan leiden: opnieuw het offeren van een belangrijk deel van de landbouwsector – een deel dat helemaal niet meer gemist kán worden, willen we in Nederland nog iets van een landbouwsector overhouden. En onder de boeren is niemand daartoe meer bereid.
“Als je wegloopt, heb je ook niks meer te zeggen. Dan ben je de regie kwijt”
Hoe ging het ook alweer? November 2019, het net opgerichte Landbouwcollectief (LC) – bestaande uit de 11 belangrijkste boerenorganisaties – biedt haar plan aan, waarmee de stikstofcrisis tot het verleden zal behoren en waarmee in het eerste jaar van introductie, al drie keer meer stikstof gereduceerd kan worden dan met de plannen van Rutte 3.
LTO-Nederland, vertegenwoordigd in het Landbouw Collectief door Trienke Elshof, geeft aan bij de media hoe blij ze is met de samenwerking tussen de boerenbelangenorganisaties en geeft aan wat daarvóór, de politieke realiteit voor LTO was: “LTO Nederland werd nergens meer serieus genomen, we zaten wel altijd aan de onderhandelingstafel, maar er werd niet meer naar ons geluisterd”…
Precies, LTO zat altijd en overal aan de beleidstafel. Maar toentertijd al lang niet meer “met de regie in handen”. Ze zaten er ter decoratie. Als excuustruus. Omdat de overheid bij de introductie van nieuwe belemmeringen/hindernissen/afbraakplannen voor de landbouwsector, het beeld voor de bühne nodig had “dat er met de sector over gepraat was”.
Want LTO Nederland zei immers nooit ‘nee’, wist Den Haag. Sloeg nooit met de vuist op tafel en liep nooit weg. Die praten. Al dan niet ‘met de benen op tafel’.
Dat was veilig voor Den Haag. Net zo veilig als de wetenschap dat deze boerenclub al jaren werd gerund door ex- politici. Dat voelde vertrouwd. Dat was ‘eigen volk’.
En dus verdween er, Kabinet Rutte na Kabinet Rutte, een aanzienlijk deel van de boeren en van hun landbouwareaal. Mét de handtekening van LTO Nederland onder al die sloopcontracten want “Er is nu eenmaal een politieke realiteit”…
Maar toen kwam juni 2022, met een nieuwe “politieke realiteit’. We trokken manmachtig naar Stroe met een groep van acht boerenbelangenorganisaties, en maakten een paar zaken heel duidelijk aan Rutte 4: “Wij keren Den Haag de rug toe!” en “Dit dictaat moet van tafel!”
In Stroe deed Sjaak van der Tak, ten overstaan van 60.000 boeren, de toezegging dat er geen sprake van zou zijn, dat LTO Nederland weer én alleen, bij Rutte aan tafel zou schuiven!
“De eendracht is nog nooit zo groot geweest”, juichte Sjaak tegen de media.
Wat waren we sterk door die eendrachtige boodschap. En wat was de paniek vanuit Den Haag, totaal! Want hoe nu verder? We hadden 100% de regie in handen.
Niemand aan tafel, betekende geen enkel draagvlak voor Rutte 4, gezichtsverlies … een vroegtijdige val van het Kabinet..? Was het maar zo’n feest. De ‘politieke realiteit’ was, dat Sjaak van der Tak zijn plechtige toezegging/belofte/eed aan de boeren van Nederland, al was vergeten na één telefoontje van Johan Remkes. In een zucht en een scheet zat hij – alleen! – weer aan zijn zo geliefde politieke onderhandelingstafel. Hij brak daarmee een belofte en de eendracht én hielp de coalitie weer in het zadel. Brave Sjaak. Sjaak redde Rutte 4.
Juni 2023. Sjaak wil doorpraten, nog steeds. Sjaak wil zijn handtekening kunnen zetten onder dat kansloze Landbouwakkoord. Terwijl ook hij weet dat het geen enkel perspectief biedt.
Of die zekerheid voor boeren, waar hij altijd over praat.
De boeren die “overblijven”, zullen onverminderd eisen op zich af zien komen vanuit allerlei ministeries. Kijk eens naar de 4 novemberbrieven: de stapeling van eisen in die brieven die helemaal niet geregeld of afgedekt worden door een Landbouwakkoord.
Het waren de melkveehouderij-organisaties aan de Sectortafel die een optelsom in beeld hebben gebracht in een analyse van de 4 novemberbrieven. Al die eisen ruimen de totale melkveehouderij op. Een feit. LNV liet de analyse onderzoeken door de WUR, want zó bar kon het toch niet zijn? Zelf hadden ze de wettelijk verplichte effectrapportage even achterwege gelaten. Maar constateerden dat de analyse klopt. Toch houdt Rutte 4 vast aan “hun kaders”.
We gaan naar de bliksem. Maar Sjaak blijft doorpraten.
De boeren van Nederland willen dat het stopt. En proberen door te dringen tot Sjaak waarom ze niet mee willen werken aan hun eigen doodvonnis. Waarom ze zich gesteund voelen door FDF, die hard stelling neemt tegen de organisaties die aan de politieke tafel blijven zitten – waar van onderhandelen geen sprake is.
Een FDF-boer zei het vorige week zeer treffend in reactie op Esther de Snoo – hoofdredacteur van het blaadje van LTO die in een stukje vond dat: ‘woorden ertoe doen’, en ‘dat harde woorden leiden tot polarisatie en desinformatie, die leidt tot twijfel over de democratie, wat oplossingen niet dichterbij brengt’ …(en vervolgens zelf haar hele column lang, polariserende desinformatie verspreid over FDF).
Deze boer zei: “Esther, Esther … Zoiets werkt 2 kanten op. Jij en Sjaak zijn passanten in de landbouw; wij (en FDF) proberen onze boerderijen door te geven aan een volgende generatie”.
Precies. Zo is het. 100% raak! Het zijn de passanten in de landbouw, die bereid zijn onze sector uit te hollen, te verwoesten en te verkopen!
Donderdagavond in Deurne bleek – zonder enige twijfel – dat die passanten in de landbouw geen achterban of mandaat hebben om te blijven praten over een Landbouwakkoord. Donderdagavond had LTO Nederland – volgens democratisch principes – zelf moeten besluiten dat het afgelopen is met praten. De boeren hebben gesproken: “Er is geen akkoord!”
Laat meer dan duidelijk zijn voor de ‘passanten’ dat jullie ‘akkoord’ geen oplossing is voor boeren, en niet geaccepteerd wordt. Leg je daarbij neer. Geen ondoorzichtige akkoorden met een giftige boodschap. En voor diegenen die denken dat de bepalingen uit het landbouwakkoord toch ingevoerd zullen worden kunnen wij maar 1 ding zeggen: Dat dachten ze met de voermaatregel van Schouten en het kaartje van Van der Wal ook!
De ‘blijvers’ zijn met meer, hebben het mandaat en de eigendomsrechten. En zullen weer vol overtuiging de strijd aangaan tegen eenieder die het waagt om dat mandaat te negeren. Wij nemen zelf de regie in handen. Dat is onze realiteit!
Het FDF-Bestuur
10 juni 2023